Zo lang geleden

Kent u me nog?

Ze zag me misschien eerder dan ik haar. Het was op een groot verjaardagsfeest. De mensen zaten in de hal en in de zaal. Vanuit de keuken kwamen rijsttafel geuren. Live muziek bracht je terug naar de jaren 70. Kinderen renden door de ruimte. Schaterlach klonk aan tafels met lekkere hapjes.
 

Ineens zag ik haar ook. Ze keek naar me. Of niet. Langzaam liep ik naar haar toe. ‘Kent u me nog’, probeerde ik aarzelend. Een brede glimlach kreeg ik. ‘We gingen toch samen naar de kerk in Amsterdam’, lachte ze. Dat was ook zo. Op 4 mei 2011 woonden we de Nationale Herdenking bij in de Nieuwe Kerk en op de Dam in Amsterdam.

Verwonderd keek ze in de kerk om zich heen en fluisterde:’ 60 jaar woon ik al in dit land. Voor het eerst zie ik deze kerk pas van binnen’. Ze weet zich nog meer te herinneren. Vertelt over haar reizen naar de Molukken. Over verdrietige momenten en dat haar leven in Gods handen ligt.

Tijdens het vertellen, raakt ze me aan met de woorden: su lama…Wat zoveel betekent als: ik heb je al zo lang niet gezien. Er zijn al zoveel mensen overleden mijmert ze. Maar zij woont nog thuis. De kinderen koken voor haar. Zou ze best zelf nog willen doen. Ze klaagt niet hoor. 94 jaar is ze. Kerst viert ze straks op de Molukken met haar familie. Ik wens haar een goede reis toe. Even later staat ze op de dansvloer met haar vrienden van wel 20 jaar jonger dan zij is.