Samen   

Voor ik aan mijn dienst begin, vraag ik me af of mevrouw op dezelfde kamer is opgenomen als haar man, die een paar jaar geleden in het hospice is overleden. Het is het geval, ze wil het graag, zo hoor ik tijdens de overdracht van mijn collega vrijwilliger.

Ik herken mevrouw onmiddellijk als ik haar kamer binnenkom. Een vreemdsoortige hernieuwde kennismaking, in een setting die voor ons allebei ook niet nieuw is.

Ze wil graag een glas ranja. Als ik het kom brengen vraagt ze of ik even bij haar kom zitten. Ze praat zacht en een beetje moeilijk, maar met liefdevolle aandacht is alles te verstaan. Mevrouw mist haar man. Verbondenheid maakte haar leven zinvol en genegenheid gaf kleur aan de dagen. Al is ze erg dankbaar voor alle liefdevolle hulp van haar mantelzorger, met het overlijden van haar man, heeft haar leven haar mooiste glans verloren. Ik luister, knik en zet mijn hart wijd open, maar het doet er niks aan af. Ik voel het zeer van haar innerlijk tekort. Op eigen benen staan kun je het fijnst met zijn tweeën.

In de loop van de middag belt mevrouw omdat ze erg veel last heeft van kramp in haar voeten. Samen met een nieuwe collega bieden we aan om een massage te geven. In een tijdloosheid waarin we zacht haar benen en voeten masseren met lavendelolie, klinkt er rustige pianomuziek uit mijn telefoon. Ze geniet met haar ogen dicht terwijl ze zachtjes zucht. Als we klaar zijn verlaten we stilletjes de kamer, in de hoop dat mevrouw een paar uurtjes ontspannen kan slapen.

Later die middag vraagt een medewerker van de thuiszorg of ik even wil helpen. Mevrouw knikt me zachtmoedig toe als ik naast haar bed sta. Ik vertel wat ik ga doen en draai haar voorzichtig naar mij toe. Ze legt haar arm om mijn nek en houdt me stevig vast, terwijl de verzorgende de lakens onder haar verwisselt. In deze omarming, met haar wang tegen de mijne, fluister ik zacht dat we samen zouden kunnen dansen. Dat ik een muziekje op zou kunnen zetten, net als tijdens de massage. Het voelt als een bijzonder intiem moment. Wij samen. Samen dansend in haar wereld van alleenigheid, voortbewogen door haar zielsverlangen naar hereniging. Ik strijk zachtjes over haar rug. Ze huilt stille tranen.

Een paar dagen later gaat de conditie van mevrouw snel achteruit. Ze overlijdt in het bijzijn van haar toegewijde mantelzorger. Ze wilde zo graag. Op reis naar een hartverwarmend weerzien.